Dag Diakonessenhuis!
Blijf op de hoogte en volg Willianne
21 Juni 2015 | Suriname, Paramaribo
Ha lezers!
Tijdens het schrijven van deze blog, krijg ik een nieuwe look. Willeke en Rosanne maken namelijk allemaal kleine vlechtjes in mijn haar! Ben benieuwd hoe het resultaat eruit ziet.
Het was een rare week, daar waar ik 18 weken terug begon met een knoop in me maag heb ik mijn stage ook zo afgesloten. Gewoon het idee dat als je donderdag het ziekenhuis uitloopt het dan ook echt over is. Je gaat niet makkelijk even terug naar je stageplek. Een plek waar je de afgelopen weken haast nog meer bent geweest dan thuis op de Ramsaroepsinglaan. Collega’s vonden het ook niet echt leuk, wel echt heel leuk om dat te merken. Ik bedoel maar, Surinamers zijn echt niet zo. Ik had ook een schriftje neergelegd op de afdeling waar ze dingen in konden schrijven over mij, moet volgende week nog even terug om die op te halen (ja ik weet het, een goede smoes om nog even terug te gaan). Heb af en toe al wat gelezen echt heel leuk.
Donderdagmorgen stond er ook een collega naast me en ineens uit het niets; ‘Waarom ga je, je dagen niet verlengen?’
Heb afgelopen week ook meer verantwoording gehad dan in de afgelopen weken en van wat ik gezien heb ook wat een student kan krijgen. Maandag begon ik in het OK team samen met een andere student. Mensen klaarmaken voor de OK, rapporten op orde maken, ophalen van de OK, afspraken verwerken. Dat de hele dag zo door. De rest van de week stond ik op de behandelkamer, dat houdt in voornamelijk bezig houden met medicijnen. De derde dag stond ik daar alleen, zo leuk dat ze me dat vertrouwen gaven!
De laatste dagen ook veel foto’s gemaakt met collega’s. Sommige echt typisch Surinaams. Zo leuk om te merken dat ze beginnen te stralen als je vraagt of ze op de foto willen. Als er dan stiekem iemand zegt niet te willen zijn ze met één lieve glimlach over te halen.
Heb de eindgesprekken ook gehad en die zijn gehaald, nu wachten op de reactie van alle documenten en dan kan ik met trots zeggen: 'I am a nurse!'
Na donderdag was het dan toch echt over en begint onze vakantie in Suriname.
Tot nu toe heb ik me nog niet verveeld, met leuke uitstapjes in het vooruitzicht moet het zeker goedkomen. Ik blijf jullie op de hoogte houden!
Inmiddels zijn we 6 uur en 51 vlechtjes verder, maar het resultaat is wel erg leuk geworden!
Deze keer niet een hele lange blog, maar de gezelligheid buiten roept. ;)
Goede week allemaal!
Tijdens het schrijven van deze blog, krijg ik een nieuwe look. Willeke en Rosanne maken namelijk allemaal kleine vlechtjes in mijn haar! Ben benieuwd hoe het resultaat eruit ziet.
Het was een rare week, daar waar ik 18 weken terug begon met een knoop in me maag heb ik mijn stage ook zo afgesloten. Gewoon het idee dat als je donderdag het ziekenhuis uitloopt het dan ook echt over is. Je gaat niet makkelijk even terug naar je stageplek. Een plek waar je de afgelopen weken haast nog meer bent geweest dan thuis op de Ramsaroepsinglaan. Collega’s vonden het ook niet echt leuk, wel echt heel leuk om dat te merken. Ik bedoel maar, Surinamers zijn echt niet zo. Ik had ook een schriftje neergelegd op de afdeling waar ze dingen in konden schrijven over mij, moet volgende week nog even terug om die op te halen (ja ik weet het, een goede smoes om nog even terug te gaan). Heb af en toe al wat gelezen echt heel leuk.
Donderdagmorgen stond er ook een collega naast me en ineens uit het niets; ‘Waarom ga je, je dagen niet verlengen?’
Heb afgelopen week ook meer verantwoording gehad dan in de afgelopen weken en van wat ik gezien heb ook wat een student kan krijgen. Maandag begon ik in het OK team samen met een andere student. Mensen klaarmaken voor de OK, rapporten op orde maken, ophalen van de OK, afspraken verwerken. Dat de hele dag zo door. De rest van de week stond ik op de behandelkamer, dat houdt in voornamelijk bezig houden met medicijnen. De derde dag stond ik daar alleen, zo leuk dat ze me dat vertrouwen gaven!
De laatste dagen ook veel foto’s gemaakt met collega’s. Sommige echt typisch Surinaams. Zo leuk om te merken dat ze beginnen te stralen als je vraagt of ze op de foto willen. Als er dan stiekem iemand zegt niet te willen zijn ze met één lieve glimlach over te halen.
Heb de eindgesprekken ook gehad en die zijn gehaald, nu wachten op de reactie van alle documenten en dan kan ik met trots zeggen: 'I am a nurse!'
Na donderdag was het dan toch echt over en begint onze vakantie in Suriname.
Tot nu toe heb ik me nog niet verveeld, met leuke uitstapjes in het vooruitzicht moet het zeker goedkomen. Ik blijf jullie op de hoogte houden!
Inmiddels zijn we 6 uur en 51 vlechtjes verder, maar het resultaat is wel erg leuk geworden!
Deze keer niet een hele lange blog, maar de gezelligheid buiten roept. ;)
Goede week allemaal!
-
22 Juni 2015 - 21:13
Ries:
Ik zeg goed bezig.
Geniet nog ff van de rust en de omgeving.
Liefs Tamara Ries Selena en Diony -
29 Juni 2015 - 12:15
Mariska En Marline:
Hee Willianne,
We snappen dat het moeilijk is om afscheid te nemen, na zo;n lange tijd stage te hebben gelopen.
In het begin was het natuurlijk moeilijk om met de cultuurverschillen en dergelijke om te gaan.
Fijn dat je dan nu een goede band met hun hebt opgebouwd!
We vinden het leuk om je blog te lezen, zodat we precies weten wat je allemaal meemaakt, zo kunnen we er ook van genieten!
Liefs,
Marline en Mariska
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
