Yes, ik mag wat doen! :)
Blijf op de hoogte en volg Willianne
07 Maart 2015 | Suriname, Paramaribo
Ha mensen!
Weer een week voorbij en ik kan eindelijk zeggen dat ik me zeer nuttig gevoeld heb!
Vorige week kwam mijn werkbegeleider met de vraag naar me toe of dat ik volgende week (deze week dus) al wil beginnen met de opdracht stagiair begeleiden omdat er nu veel jongerejaars zijn. Aangezien er weinig uitdaging geweest was de afgelopen weken had ik hier wel zin in. Naast het begeleiden van de 2 stagiairs kreeg ik direct de verantwoordelijkheid voor 6 patiënten. Dit was wel even slikken, maar ook wel weer een leuke uitdaging! Eenmaal op de afdeling blijkt dat stagiairs begeleiden in Suriname net iets anders werkt dan stagiairs begeleiden in Nederland…
Ik begon samen met de stagiairs emmers te pakken om de bedden te soppen om ze daarmee wegwijs te maken. Wordt ik teruggeroepen door de praktijkbegeleider, het is echt de bedoeling dat ik de stagiairs aan het werk zet en dat ik me verdiep in de dossiers. Dit is echt wennen, want op dezelfde manier bevelen uitdelen als Surinamers dat doen is niet mijn ding. Ik denk dat ze mij ook te lief vinden met mijn aanpak maar ik geloof wel dat ik een goede middenweg daarin gevonden heb.
Maar goed afgelopen week bestond dus uit, dossiers bijwerken, artsenvisite lopen, afspraken maken, overdragen, etc. Erg leerzaam!
Ook een ander puntje hier in Suriname is het contact met de patiënt, ze nemen alles aan wat er overgedragen wordt maar gaan zelden bij de patiënt zelf kijken hoe het echt gaat. Gerapporteerd wordt dus vanuit de overdracht en artsenvisite maar niet vanuit wat de patiënt zegt te hebben. De patiënten lijken dit normaal te vinden. Want wanneer ik afgelopen week elke ochtend de kamers langs ging om te vragen hoe het ging en of er nog dingen zijn werd er verbaasd gereageerd, maar ook wel weer heel positief. Ik zag de mensen ervan genieten, dus dit wil ik zeker volhouden.
Gisteren was het feest hier in Suriname, Holi/Phagwa. Van oorsprong een Hindoestaans feest maar in Suriname wordt het door iedereen gevierd. Met flesjes gekleurd poeder gingen we elkaar midden in de palmentuin te lijf en binnen de kortste keren waren we alle kleuren van de regenboog. Iedereen was vrolijk en er werden volop foto’s gemaakt, ook van ons. Ook kwam er iemand van de krant naar ons toe met de vraag of hij van ons foto mocht maken. Dus wij weer volop met verfpoeder gooien, de foto staat inderdaad in de krant en op internet: www.waterkant.net
Toen we eenmaal weer thuis waren besmeurd onder de verfpoeder, gingen we snel douchen. De eerste 2 hadden geluk een warme douche zonder problemen, de derde had iets minder geluk want halverwege stopte de douche ermee. Het water was op... Heb nog nooit zo hard gelachen want buiten stonden nog 6 gekleurde mensen die nu dus niet konden douchen. Nadat we eerst maar gegeten hadden kregen we weer een beetje water en konden ze zich in ieder geval afspoelen en de meeste verf verwijderen. Maar vandaag loopt hier en daar nog een gekleurd lichaamsdeel rond.
Vandaag zijn we volop aan de schoonmaak en lekker relaxed bezig. Op zich bevalt dat ook wel een keer.
Ik zal jullie toch deze week even vertellen dat het weer hier ook anders kan zijn dan alleen maar zon. We hebben namelijk afgelopen week best wel wat buitjes gehad, qua zonuren gaan jullie het redden denk ik, qua warmte denk ik toch nog niet.
Groetjes vanuit een nu droog Suriname!
Weer een week voorbij en ik kan eindelijk zeggen dat ik me zeer nuttig gevoeld heb!
Vorige week kwam mijn werkbegeleider met de vraag naar me toe of dat ik volgende week (deze week dus) al wil beginnen met de opdracht stagiair begeleiden omdat er nu veel jongerejaars zijn. Aangezien er weinig uitdaging geweest was de afgelopen weken had ik hier wel zin in. Naast het begeleiden van de 2 stagiairs kreeg ik direct de verantwoordelijkheid voor 6 patiënten. Dit was wel even slikken, maar ook wel weer een leuke uitdaging! Eenmaal op de afdeling blijkt dat stagiairs begeleiden in Suriname net iets anders werkt dan stagiairs begeleiden in Nederland…
Ik begon samen met de stagiairs emmers te pakken om de bedden te soppen om ze daarmee wegwijs te maken. Wordt ik teruggeroepen door de praktijkbegeleider, het is echt de bedoeling dat ik de stagiairs aan het werk zet en dat ik me verdiep in de dossiers. Dit is echt wennen, want op dezelfde manier bevelen uitdelen als Surinamers dat doen is niet mijn ding. Ik denk dat ze mij ook te lief vinden met mijn aanpak maar ik geloof wel dat ik een goede middenweg daarin gevonden heb.
Maar goed afgelopen week bestond dus uit, dossiers bijwerken, artsenvisite lopen, afspraken maken, overdragen, etc. Erg leerzaam!
Ook een ander puntje hier in Suriname is het contact met de patiënt, ze nemen alles aan wat er overgedragen wordt maar gaan zelden bij de patiënt zelf kijken hoe het echt gaat. Gerapporteerd wordt dus vanuit de overdracht en artsenvisite maar niet vanuit wat de patiënt zegt te hebben. De patiënten lijken dit normaal te vinden. Want wanneer ik afgelopen week elke ochtend de kamers langs ging om te vragen hoe het ging en of er nog dingen zijn werd er verbaasd gereageerd, maar ook wel weer heel positief. Ik zag de mensen ervan genieten, dus dit wil ik zeker volhouden.
Gisteren was het feest hier in Suriname, Holi/Phagwa. Van oorsprong een Hindoestaans feest maar in Suriname wordt het door iedereen gevierd. Met flesjes gekleurd poeder gingen we elkaar midden in de palmentuin te lijf en binnen de kortste keren waren we alle kleuren van de regenboog. Iedereen was vrolijk en er werden volop foto’s gemaakt, ook van ons. Ook kwam er iemand van de krant naar ons toe met de vraag of hij van ons foto mocht maken. Dus wij weer volop met verfpoeder gooien, de foto staat inderdaad in de krant en op internet: www.waterkant.net
Toen we eenmaal weer thuis waren besmeurd onder de verfpoeder, gingen we snel douchen. De eerste 2 hadden geluk een warme douche zonder problemen, de derde had iets minder geluk want halverwege stopte de douche ermee. Het water was op... Heb nog nooit zo hard gelachen want buiten stonden nog 6 gekleurde mensen die nu dus niet konden douchen. Nadat we eerst maar gegeten hadden kregen we weer een beetje water en konden ze zich in ieder geval afspoelen en de meeste verf verwijderen. Maar vandaag loopt hier en daar nog een gekleurd lichaamsdeel rond.
Vandaag zijn we volop aan de schoonmaak en lekker relaxed bezig. Op zich bevalt dat ook wel een keer.
Ik zal jullie toch deze week even vertellen dat het weer hier ook anders kan zijn dan alleen maar zon. We hebben namelijk afgelopen week best wel wat buitjes gehad, qua zonuren gaan jullie het redden denk ik, qua warmte denk ik toch nog niet.
Groetjes vanuit een nu droog Suriname!
-
07 Maart 2015 - 20:13
Gerrie:
Je bent een toppertje. Xxx -
07 Maart 2015 - 22:48
Janny Van De Vendel:
Dat was weer een leuk stukje, een kleurrijk bestaan heb je momenteel daar, letterlijk en figuurlijk!
Ik heb je vader vandaag een beetje rondgereden...de ouwe baas liet zich dat maar wat graag aanleunen. Ik moet er wel bijvertellen dat ik hem achtergelaten heb in Nieuwpoort....hoop voor je moeder dat hij een lift huiswaarts heeft gevonden ;-)
Groet!! -
07 Maart 2015 - 23:55
Gert:
Ik al mijn charmes in de strijd gegooid en een lift gekregen van een lieftallige jonge dame, nu aan het genieten van je verslag ga zo door -
08 Maart 2015 - 15:36
Opa En Oma V Blijderveen:
het verslag ziet er goed uit alles word bewaard -
08 Maart 2015 - 18:00
Je Leukste Collega Uit De Meent Haha:
Heeee Willianne!
Superleuk om je verslagen te lezen!
Is wel even wennen hè, de cultuur daar! Nogal een vreemde manier van communicatie af en toe, haha;p
Ik blijf je verhalen lezen! ( en word er stiekem heeel jaloers van;) )
Succes en geniet van je tijd daar!
Liefs,
Lisette
-
08 Maart 2015 - 23:20
Jeanette:
Sjonge je bent een echte bikkel leuk om het allemaal te lezen...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
