Nog even!

Ha lezers,

Boy heeft gezelschap! Voor de lezers die Boy niet (meer) kennen. Boy is de vogel van Pieter. Boy hangt wanneer Pieter thuis is altijd buiten in zijn kooi aan een tak. Afgelopen zondag zat er bovenop zijn kooi exact dezelfde vogel als in de kooi. Boy had bezoek, de hele dag waren ze naar elkaar aan het krijsen, dat hield pas op toen Boy naar binnen gebracht werd door zijn baasje. Ik ben benieuwd of de vogel terug blijft komen.

Weer een nieuwe week op stage en weer veel gebeurd. Zo kwam maandag de hoofdzuster op de afdeling met stijl haar. Normaal heeft ze altijd vlechtjes. Het subhoofd gaf haar een compliment, want ze vond het er leuk uitzien. Zegt het hoofd, ‘Ja ik wilde op zuster Willianne lijken dus vandaar het haar zo glad naar achteren vandaag.’ Haha, moest wel even grinniken.

Onze presentatie over het kwaliteitsverbeterplan is ook achter de rug. Maandagmorgen klokslag half 11… ahum… Oké laten we eerlijk zijn, officieel zou het om half 11 beginnen, in werkelijkheid betekend dat in Suriname minstens een kwartier later. Er werden positieve vragen gesteld. We merkten na de presentatie dat ze echt willen veranderen dus ik ben benieuwd of het er ook werkelijk doorheen komt.

Afgelopen week zijn we niet veel op stage geweest. We hadden namelijk ons eindgesprek gepland die de ene dag niet door kon gaan, waardoor we nog een dagje thuis moesten blijven. Het was erg leuk om de docent weer te spreken. Het gesprek zelf is goed verlopen, nog even wachten op de beoordeling van ons papierwerk en dan gaat toch echt het aftellen beginnen. Volgende week is namelijk onze laatste stageweek alweer. Echt heel bizar! Denk wel dat ik het ga missen, sinds ik terug ben van de operatiekamer merk ik dat collega’s het leuk vinden als ik er ben en missen ze me als ik er niet ben. Ook de gesprekken en het contact met collega’s is zo leuk!

Ik kreeg een opdracht mee van het subhoofd om me stamboom eens uit te gaan pluizen omdat ze denkt dat ik adellijk bloed in me heb zitten. ‘Je kiest je woorden zo zorgvuldig en netjes, ik denk dat je ergens van adel bent.’ Haha oké, dus dat. ‘Ja, de meeste Nederlanders praten zo plat maar dat kan ik bij jou echt niet ontdekken.’ Dus de hele week moest ik het aanhoren en als dan een andere Nederlandse student wat hard praat, ‘ja niet iedereen praat zo adellijk als Willianne’. Merk gewoon dat ze steeds losser komen, erg leuk!

Wat erg mooi was deze week was het contact met een patiënte. Haar bevalling vorderde maar niet en uiteindelijk is besloten om een sectio (keizersnede) uit te voeren. Ik haalde haar op van de OK en mevrouw was nog erg emotioneel. Ik begreep uit haar verhaal dat het eindelijk na zoveel jaren gelukt was om zwanger te worden dus ze was echt bang geweest om haar kindje te verliezen. We hebben haar toen naar de verloskamer gereden om het pasgeboren dochtertje bij haar moeder te leggen zodat ze even konden knuffelen. Zo mooi, ik hield het niet droog… Nadat we weer op de afdeling waren en we haar, haar eigen kleren weer hadden aangetrokken kwamen we erachter dat we helemaal vergeten waren door alle emotie om het kindje aan de borst te leggen. Dus wij als verrassing voor de moeder het kindje opgehaald. Een collega ging vol vuur uitleggen waarom borstvoeding zo belangrijk is en hoe het aanleggen moet gebeuren. Zo mooi, het enthousiasme van mijn collega en de leergierigheid van de patiënte.
Een patiënt(e ) op zo’n manier een goed gevoel geven, geeft jezelf als hulpverlener ook een goed gevoel. Een lach die je dan ziet doet echt veel met je, zo’n lach zegt zoveel meer dan woorden!
Wat hou ik toch van het verpleegkundig beroep.

Dit weekend waren we weer is een keer op trip, dit keer naar Bigipan. Zo’n 3 uur rijden met de auto en 1 uur varen met de boot. Onderweg dikke schik gehad in de auto, zou soms wel eens in het hoofd van zo’n taxichauffeur willen kijken.
Toen we met de boot op de plek van bestemming kwamen (echt prachtig, een huisje midden op het water) gingen we nadat de spullen op de slaapplekken waren neergelegd genieten van een maaltijd met veel rijst en kip. Daarna konden we gaan zwemmen en kajakken. Er waren niet genoeg kajakken waardoor Elise en ik samen in een kajak gingen en natuurlijk een paar keer per ongeluk expres om gingen. Op onze kajak ontbrak alleen de deksel waardoor die vol water liep en we de kajak van de bodem moesten halen. Gelukkig niet erg waar het water 1 meter diep is. Daarna was het tijd voor het modderbad, eerst met de boot naar de plek en dan genieten van het heerlijke bruinige drab, die nu nog steeds in mijn oren te vinden is. ’s Avonds gingen we op kaaimannen jacht, in het begin waren ze ons steeds te snel af maar uiteindelijk is het gelukt om er 2 te vangen.
De volgende dag eerst een duik in het water, ontbijten een rondje kajakken om vervolgens te gaan vissen. Daarna was het alweer tijd om te lunchen en vervolgens naar huis te gaan. Een zeer beknopte samenvatting van het weekend, maar echt heel gaaf. Heb er zo erg van genoten!
Thuis aangekomen was het wassen geblazen en dan snel het bedje in.

Goede week allemaal!