De eerste week

Ha mensen,

Zo, weer is een berichtje vanuit Suriname!
Eerst wat informatie over het land hier. Het is hier dus best warm, 30 graden is best normaal. Lekkere temperatuur voor een vakantie, maar niet bepaald lekker om in te werken. Nu snap ik ook waarom hier het tempo een stuk trager ligt dan in Nederland.

Dan het ziekenhuis, sommige delen van het ziekenhuis kent geen dak, dus wanneer je omhoog kijkt zie je gewoon de lucht. Alle deuren en ramen die de afdeling telt staan open dus ook de deuren naar het balkon. Dit zorgt soms voor een frisse wind tijdens het werk maar wanneer het windstil is en de zon volop staat te branden loopt het zweet je over de rug. De deuren zitten hier vast aan de deur met een haakje maar wanneer dit vergeten wordt, wordt je soms opgeschrikt door een keiharde knal wanneer er een deur dichtvalt door de wind.
Op de verdieping waar ik loop heb je een soort T-splitsing, je hebt dus drie gangen. Als je in het tussengebied loopt om naar de andere afdeling te gaan kun je ook rechtdoor naar het balkon naar buiten lopen er zit daar gewoon geen muur. Echt gek. Dit zorgt natuurlijk allemaal wel voor veel frisse lucht maar wanneer het regent zoals afgelopen dinsdag brengt dit ook nadelen met zich mee. Want dan moet je dweilen.

Tot zover de informatie ;)

De eerste stageweek… Dit was echt wennen, de eerste dag was zoals ik al eerder schreef erg zwaar. Thuis gekomen had iedereen dit gelukkig en konden we dus fanatiek frustraties uiten wat we dan ook graag deden. We wilden er allemaal wel iets moois van gaan maken dus vol goeie moed zijn we de week verder ingegaan.
En ik moet zeggen hoe verder de week vorderde hoe beter het ging, ik ben er nog lang niet maar deze week geeft wel weer moed voor de rest van de stage.
Maar ja wat voor taken mag je hier eigenlijk doen als student. De dag begin je zoals ook in Nederland met de overdracht. Wel echt heel uitgebreid, in ieder geval niet zoals ik het gewend ben vanuit eerdere stages. Alles wordt genoemd, van het ziektebeeld tot de bloeduitslagen en de vitale functies. Daarna begint het, op de afdeling waar ik stage loop hoeft er niemand gewassen te worden. Wel worden elke dag alle bedden gesopt en verschoond. Dat is onze taak. Maar zodra het eten wordt uitgedeeld moet je stoppen met soppen want dit mag niet gedaan worden wanneer er gegeten wordt. Op zich niet heel vreemd, maar dan sta je dus alweer stil. (De emmer met sop mag ook niet op de grond deze moet op een krukje staan, daarnaast moet alles wat je meeneemt naar een kamer in een nierbekken zitten en ook deze nierbekken moet op een krukje neergezet worden.) Wanneer alle bedden gesopt zijn zit de taak er eigenlijk voor die dag alweer op. Helaas is het dan vaak nog maar 9 uur. Wanneer er nieuwe opnames komen mogen de stagiaires soms de anamnese doen. Zoals afgelopen week, veel anamneses waren met de opname niet uitgevoerd dus was er veel achterstallig onderhoud. Wij als stagiaires mochten dit dan uitvoeren. Ik heb toen wel gelachen, wij lopen met ongeveer 7 stagiaires op de afdeling. Elke stagiair had ongeveer 2 anamneses uit te voeren als opdracht, daarnaast moesten nog een paar bedden opgemaakt worden, er moest naar het lab gelopen worden, dan moest er weer een patiënt naar de dokter gebracht worden, enzovoorts. Sta ik op een gegeven moment een bed op te maken met nog een Belgische student en een Surinaamse student. Die waren met z’n tweeën aan het klagen dat alle zusters maar opdrachten uitdeelden en zelf op hun stoel bleven zitten die in hun ogen niks aan het doen waren. Maar zij hadden ook nog veel achterstallig werk wat zittend gedaan moest worden, dus ook zij waren bezig. Maar ze waren zo aan het mopperen dat ze niet konden zitten dat ik me haast bezwaard voelde dat ik blij was dat we deze klusjes allemaal moesten doen omdat ik dan niet niks aan het doen was. Maar dat zal het verschil wel zijn wat ze bedoelden. Maar geloof me, hier doe je al die ‘vervelende’ klusjes graag want anders zit je toch maar veel op de stoel niks te doen.
Zoals ik al eerder beschreef gebeurd hier nog veel op de ouderwetse manier zoals de vitale functies. Maar ook de bedden gaan nog met een pomp en de bedhekken moet je trekken, het heeft wel wat. En als er dan een bed is met een afstandsbediening snappen ze dat niet, ik lig soms echt helemaal dubbel van binnen. 

Van de week mocht ik ook toevers draaien. Ik snap als je niet weet wat het is, dat wist ik namelijk ook niet. Maar na uitleg te hebben gehad, ging ik toch aan het werk. Het houdt in dat je van een grote wattenbol stroken scheurt, dat je dit om je vinger wikkelt zodat je een kokertje krijgt en dit stop je dan in een bak waarmee je dan de thermometers of iets dergelijks schoonmaakt. Een ideaal tijdverdrijf want je bent al gauw 2 uur bezig. Althans met mijn snelheid.

Dan gisteren, ik mocht mee met een buikonderzoek. Samen met een andere stagiair en een broeder brachten we mevrouw weg. Het onderzoek hield in dat er met een naald gezocht ging worden naar pus in de buik. Als dit aanwezig was zou er een drain geplaatst worden zodat het pus af zou lopen. Met een echo apparaat werd er gezocht naar het gebied waar mogelijk pus zou zitten. Nadat de arts een donker gebied had gevonden ging de naald in de buik en werd er geprobeerd wat op te nemen, dit lukte niet, de spuit werkte niet mee. Nadat de spuit tenslotte uit de buik werd gehaald kwam de arts erachter dat er een bloedstolsel in zat waardoor er niks opgezogen werd. Op naar een nieuwe dikkere naald. Deze naald was zo’n 25 cm lang… en ook iets dikker. De arts porde en porde maar in de buik maar de naald ging er met geen mogelijkheid in, wat bleek, er zat een verdikking aan. Deze werd eraf gesneden en er volgde een nieuwe poging. Nog steeds ging het moeizaam maar de arts drukt gewoon door en toen ineens hoorden we ‘ploep’ en zat de naald in de buik. Op datzelfde moment greep de broeder die erbij was naar zijn buik, hij leek hem ook te voelen. Dit soort dingetjes maakt de dag weer helemaal leuk.

Inmiddels is onze visum met 60 dagen verlengd en zitten we in ieder geval tot mei legaal in Suriname. De verdere papieren die geregeld moesten worden zijn ook klaar dus ook de afspraak in maart met het ministerie van Justitie en Politie moet goed gaan.

Tot zover deze week, morgen hopen we samen met de huisbaas een dagje het binnenland in te gaan. Het programma is verder een verrassing dus ben heel benieuwd.

Voor nu een zonnige en warme groet uit Suriname!