Het aftellen is begonnen!!

Ha mensen!

Dat wordt afkicken in Nederland zeg, afspraken nakomen, of nee, meer het geloven van afspraken die gemaakt worden. Oké, dit vraagt om verduidelijking. Het begon eigenlijk al mijn eerste stagedag. Van tevoren was afgesproken dat ik op de kinderafdeling zou stage lopen, hier aangekomen bleek dat net iets anders te zijn. Dan 2 weken terug, Rosanne zou van afdeling switchen en haar stage vervolgen op gynaecologie, bij mij op de afdeling dus. Nu blijkt dat ze eerst een paar weken op de kinderafdeling stage loopt en dan pas naar gynaecologie komt. Ben benieuwd!
Nadat ik besloten had om op gynaecologie te blijven, heb ik met mijn praktijkbegeleider afgesproken dat ik een dagje of een weekje op de OK mee zou gaan lopen en bevallingen bijwonen. Deze afspraak is wel nagekomen! Maandag begint mijn eerste dag van een weekje op de OK!!! Heb er nu al zin in!

Woensdag is er nog een Nederlander begonnen op de afdeling, helemaal leuk. De praktijkbegeleider heeft haar gelijk bij mij gedropt zodat ik haar wegwijs kan maken op de afdeling. Wel heel grappig, aan haar merkte ik dingen waar ik in het begin ook al tegenaan liep maar die nu al gewoon voor mij zijn geworden. Neem het wegbrengen van urine naar het lab, eerst handschoenen aantrekken, dan een nierbekken pakken, een stukje papier om het urinepotje in te wikkelen, het urinepotje in het nierbekken en dan naar beneden om het naar het lab te brengen. Voor mij is dat al gewoon, zij moet er erg aan wennen. Of dat de verpleegkundige het medicijnbeleid afspreekt, ik ging naar het hoofd van die dag met de mededeling dat een patiënt pijn had in haar rug en dat ze al een week niet was afgegaan (geen ontlasting had gehad), zou ze misschien voor de pijn 4x1 gram paracetamol kunnen krijgen en voor het niet kunnen afgaan eenmalig 15cc lactulose. O ja hoor geen probleem zet het maar op cardex (de medicijnlijst) en meldt het in het rapport. ‘Uhm Willianne, hoeven jullie met het geven van medicijnen niet met een arts te overleggen? De arts moet toch de opdracht geven?’ ‘Tja, nu je het zegt, dat gebeurd eigenlijk zelden, zelfs met de artsenvisite heeft de verpleegkundige al bedacht welke medicijnen de patiënt mogelijk zou moeten krijgen de arts stemt daar dan vaak mee in.’ Dat is hier de manier van werken. Ondanks dat is er wel nauw contact met de artsen.
Heb haar ook vast geleerd hoe ze bedden moet soppen en hoe ze dan haar materialen kwijt moet, sop emmer op een krukje, wasmand mag wel op de grond, schoon linnengoed op de tafel en het beddengoed op een stoel. Het bed afnemen van boven naar beneden en de doek één richting op vegen. Kan het me haast niet meer voorstellen hoe ik me voelde de eerste week, maar goed ook!

Verder was het lekker druk op stage, een volle afdeling, veel operaties, kortom genoeg werk te doen. Want heb je net een paar patiënten ontslagen, daar staan de volgende alweer te wachten. Het was zelfs zo erg dat we plek hadden voor 5 patiënten maar er moesten er 7 opgenomen worden, dat wordt puzzelen, gelukkig konden er een paar op de afdeling obstetrie geplaatst worden maar zo blijf je wel bezig.
Vind het zelf echt leuk om te merken dat ik veel dingen ineens zelf al ga zien en dat ik dat dan al gedaan heb voordat een zuster dat aan me gevraagd heeft, levert wel leuke verbaasde gezichten en kreten op. Als Nederlander in Suriname werken heb je wel een ultieme combinatie althans vind ik. De Nederlandse werkhouding (doorwerken, niet te lang met collega’s kletsen (kan in Nederland ook echt wel hoor, maar over het algemeen is daar het werk dan al klaar) het overzicht houden en nuchter blijven) met de relaxte niets moet alles mag sfeer van Suriname. Zo had ik afgelopen week voor mijn pauze de rapporten geschreven, lab brieven op orde, afspraken geregeld, enz. terwijl een Surinaamse collega om 13:00 uur (dit is erg laat voor Surinamers, normaal tussen 10:00 uur en 11:30 uur) daar nog steeds niet klaar mee was, ze had het overzicht gewoon niet. Ik moet zeggen dat, dat soms ook lastig is. Wanneer je werkt aan een tafel waar 5 mensen aan zitten iedereen met een stapel rapporten voor zich, vaak de cardex mappen erbij, lab brieven overal, schriften erbij en een rinkelende telefoon. Nu ik dit zo schrijf moet ik stiekem wel lachen, het zal er soms echt leuk uitzien.

Dan nog iets, binnenkort hopen Rosanne, Willeke en ik onze kwaliteitsverbeterplan toe te lichten hier in Suriname aan de hand van een presentatie. In de beoordeling staat dat ook ‘andere belangstellenden’ welkom zijn, dus mocht u tijd over hebben kom dan gerust even langs. De precieze datum is nog niet bekend, maar dan kunt u er alvast over nadenken. ;) Reis- en verblijfskosten zijn niet te declareren, wel kunt u van mij een drankje krijgen hoor. 

Maar nu genoeg over stage. ;)

Vrijdag zijn we -eindelijk- de monumenten in de stad wezen bezoeken. We hadden een route uitgestippeld en de monumenten onder elkaar verdeeld. Iedereen zou wat over een monument vertellen aan de rest, zodat we elkaars gids zouden zijn. Het was erg leuk! Alle monumenten hadden we eigenlijk al wel eens gezien maar om nu verhaal erachter te horen maakt het zeker interessanter.
Het weer was ook echt heerlijk, het zonnetje scheen de hele dag, eenmaal thuis aangekomen was dat aan onze rode onbedekte lichaamsdelen goed te merken…

En dan het laatste puntje van deze blog. Het aftellen is begonnen! Vanaf 6 mei kunnen we elke dag een dag wegstrepen. Ik heb gelukkig geen last van heimwee, maar naar het samen zijn met familie, vrienden en Daniël natuurlijk zie ik ook erg uit!

Dit was het weer voor deze week, een goede week allemaal en tot de volgende keer!